Περί της "ελληνικότητας" του επωνύμου

2:09 μ.μ. today 2 Comments

Ευρισκόμενοι στον 21ο αιώνα που πλέον οι τεχνολογίες και η γνώση μας επιτρέπουν να εξετάσουμε πιο ορθά και αναλυτικά κάποια πράγματα, ήρθε η ώρα να δούμε αν ισχύει όλη αυτή η "ιστορικότητα" περί της ελληνικότητας του επωνύμου Καν(ν)αβός.

Λαμβάνοντας υπόψη πως η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά βρίσκεται κάπου στο 990 στο Βυζάντιο και από συγγράμματα τα οποία ήταν γραμμένα στην λατινική, πρέπει να δούμε πιο καθαρά όλο αυτό, υπό το πρίσμα των πραγματικών στοιχείων και αυτών που νομίζουμε ή ίσως θέλουμε να πιστεύουμε.
Το βασικότερο πρόβλημα στην ιστορική διαστρέβλωση όλων των στοιχείων είναι η πνευματική αμορφωσιά που υπάρχει σε ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 75% των νεοελλήνων που έχουν την ανάγκη να δίνουν μια ελληνικότητα στα πάντα και να είναι περήφανοι για πρόγονους που ποτέ δεν γνωρίσαν και κυρίως: ΔΕΝ γνωρίζουν την ιστορία τους.

Κατ' αρχάς, ας πούμε κάτι το οποίο είναι γνωστό και προφανές για ολόκληρο τον κόσμο, μελετητές και ιστορικούς, αλλά όχι για τον αμόρφωτο νεοέλληνα, τον προγονολάτρη και τον προσκυνητή λειψάνων:

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ. 

Οι περισσότεροι βυζαντινοί αυτοκράτορες, ασχέτως του τι πιστεύουν οι απαίδευτοι συνέλληνες, ΔΕΝ ήταν καν ελληνικής καταγωγής.
Το Βυζάντιο δημιουργήθηκε από έναν από τους μεγαλύτερους ψυχωτικούς δολοφόνους της ιστορίας, για να στεγάσει τον αυτοκρατορικό του θρόνο που πλέον βρισκόταν σε κίνδυνο στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που απεγνωσμένα έψαχνε να βρει την ταυτότητά της, σε μια εποχή που οι θρησκείες είχαν αρχίσει να αναλαμβάνουν ρόλους εξουσίας.
Οι λεγόμενοι ευγενείς, ήταν οικογένειες που ακολούθησαν τον ψυχωτικό Κωνσταντίνο από την Ρώμη και τυφλά υποταγμένοι στην θέλησή του, καθώς ήταν ένας στυγνός δικτάτορας και άκρως επικίνδυνος άνθρωπος που δεν ανεχόταν καμία αμφισβήτηση της βασιλείας του.
Και φυσικά ήταν υποταγμένοι, επειδή ακριβώς δεν ήθελαν να χάσουν τα προνόμια και τον πλούτο τους.

Βλέπετε ασχέτως του τι νομίζουν οι σύγχρονοι ΕΛ, το Βυζάντιο δεν ήταν ένας λαμπρός πολιτισμός, αλλά ένας σκοταδιστικός μεσαίωνας που το μόνο που άνθισε ήταν η θρησκεία, το ύψιστο μέτρο εξουσίας και τιμωρίας.
Τα παλάτια ήταν αριστουργηματικά, αλλά η υπόλοιπη πόλη και το λιμάνι ήταν ένας βόθρος από κάθε πλευρά. Αυτά είναι απλά πράγματα, ιστορικά καταγεγραμμένα που ο καθένας που θέλει να τα μελετήσει, δεν έχει πάρα να κάνει μια σχετική αναζήτηση σε ανεξάρτητες πηγές και όχι σε εθνικιστικά ιστολογία του κάθε βαρεμένου ΕΛ.

Κάτι άλλο επίσης που συνέβαινε στην μεγαλύτερη διάρκεια της βυζαντινής ακμής, ήταν πως η ηπειρωτική ελλάδα, με εξαίρεση κάποιες περιοχές ήταν ένα μεγάλο χωρίο, πνιγμένο στην λάσπη, το έγκλημα, τις αρρώστιες, την αμορφωσιά και στο ύψιστο ελληνικό "αγαθό" της ρουφιανιάς.

Αν λοιπόν, κάποιοι ψάχνετε για τις ρίζες σας, μάλλον θα πρέπει να τις αναζητήσετε στην λατινική ιστορία της γείτονος Ιταλίας.
Όσον αφορά την ιστορικότητα του ονόματος στην σύγχρονη ελληνική ιστορία, να θυμίσουμε πως υπήρχαν και εκείνοι οι Καν(ν)αβαίοι που ήταν γερμανοτσολιάδες, κουκουλοφόροι και δωσίλογοι. Αυτά έτσι, για να ξεκαθαρίσουμε μια πραγματικότητα και για να ξέρουν μερικοί το γιατί πρέπει να αισθάνονται περήφανοι ή και όχι...

"Ηθικό συμπέρασμα":

Ας προσπαθήσουμε να δούμε το τώρα και του τι συμβαίνει αυτή την στιγμή, καθώς αυτή την περίοδο τόσο το όνομα το δικό μας (που ΤΥΧΑΙΑ φέρουμε, όπως ΤΥΧΑΙΑ γεννηθήκαμε σε αυτόν τον τόπο), όπως και ολόκληρος ο ελληνισμός, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σκουπίδι για τον υπόλοιπο πλανήτη και όχι άδικα εδώ που τα λέμε.
Παραμερίζοντας λοιπόν τον εθνικισμό και τον προγονολατρεία, ας ρίξουμε μια μάτια στο σήμερα και στο τι μπορούμε να κάνουμε για να το φτιάξουμε, επειδη όταν όλος ο υπόλοιπος πλανήτης εξελίσσεται εμείς περπατάμε ανάποδα και προς τα πίσω στα σκοτάδια της ιστορίας. Και μιας ιστορίας που στο μεγαλύτερο μέρος της είναι ψευδής.